Afscheid nemen van mezelf:
Wanneer ik aan afscheid nemen denk, denk ik aan een begrafenis of aan een verhuizing naar een nieuwe plek om te gaan wonen.
De pijn en leegte die je voelt wanneer je afscheid neemt van een geliefde. Of het verdriet dat je kan hebben bij het verbreken van een relatie. Maar het kan ook verdriet zijn wanneer je afscheid neemt van je beste vriend of vriendin wanneer je weet dat je diegene waarschijnlijk niet meer veel gaat zien. Je weet dat het anders zal zijn dan voorheen. Het vertrouwde en de fysieke liefde zal uiteindelijk plaatsnemen voor dankbaarheid en mooie herinneringen.
Er zijn ook andere manieren van afscheid nemen, namelijk van jezelf. Dit klinkt misschien heftiger dan dat het daadwerkelijk is. Maar ik beken, het is niet altijd even makkelijk.
Het stille verlangen was er al een hele tijd om bepaalde patronen te doorbreken en terug te keren bij mezelf.
Het gene dat ik al heel lang kwijt was. In dit proces van het terugkeren naar mezelf waar simpelweg de eenvoud van het leven zich bevindt. De liefde die de hele tijd verscholen zat onder een schild. Één van die veranderingen is het kiezen voor mezelf. Bij het ontwikkelen van meer bewustzijn zie ik ook in wat me wel en wat me niet meer dient in het leven. Loop je er ook vaker tegen aan dat je in het kiezen voor jezelf teleurgesteld kunt worden.
Pak als voorbeeld het afgelopen weekend. Ik help een vriend van mij met het opnemen van zijn videoclip voor zijn nieuwe nummer. Hij is een Balinese lokale artiest. Ik voel me al een paar dagen niet helemaal fit. Ik ga wel, want dat had ik immers beloofd. Uiteindelijk beland Ik in de bar met een aantal glazen bier. Mijn vriend zegt dat hij even weggaat en later weer terug komt. Ik blijf, wacht en merk dat hij niet meer komt opdagen. Ik praat met een aantal onbekende in de kroeg en mis de connectie. Wanneer ik besluit om naar mijn huis te gaan voel ik me alleen, verdrietig en baal ik van mezelf. Ben teleurgesteld in mezelf en het leven. Nu een paar dagen later zie ik dit als een leermoment.
Het is goed om commitment te zijn maar nog belangrijker om je eigen grenzen en waarden te bewaken.
Voor mij is dit een constant spel en dus een enorme leerschool.
Het gevoel van alleen voelen koppel ik aan het afscheid nemen.
Ik maak andere keuzes dan bijvoorbeeld vijf jaar geleden.
Ben me enorm bewust van mijn eigen handelen en de eventuele gevolgen hiervan.
Patronen worden doorbroken. Ik neem letterlijk afscheid van het gedrag dat me niet meer dient. Dit is rouwen, net zoals je dus ook doet wanneer je een geliefde verliest of afscheid neemt van een goede vriend die verhuist. Dit rouwen heeft tijd nodig en gaat met vallen en opstaan. Het zien van deze verandering, dit afscheid, deze rouw als leermomenten maakt het in mijn ogen minder zwaar. Uiteindelijk willen we allemaal thuiskomen bij ons zelf waar de liefde is. Eigenlijk hoeven we helemaal niet opzoek, want `het` is er namelijk allemaal al.
Ik wil niet zeggen dat deze veranderingen geen pijn mogen doen, ik ervaar deze pijn namelijk zelf ook met regelmaat, afscheid nemen is nu eenmaal eng en doet pijn. Het onbekende dat nu nog zo ver weg lijkt, is de plek waar het paradijs zich ontvouwt.
